حضرت عبدالعظيم بن عبدا… كه نسب شريفش با پنج واسطه به امام مجتبي(ع) ميرسد، ازاكابر محدثين و از اصحاب امام جواد و امام هادي عليهما السّلام است. ولادت وي را در حدود سال 173 ق گفته اند. خَفَقان دوران عباسي و دشمني سختي كه با علويان روا ميداشتند، موجب هجرت عبدالعظيم به ري شد. اين زاهد پرهيزكار در نيمه شوال سال 252 ق در ري درگذشت. آن حضرت را شهيد و مسموم نيز دانسته‌اند.
به چند حديث درباره شخصيّت ايشان اشاره مي‌شود:
قال‌الهادي(ع):إذا أشكَلَ عَلَيكَ شَيءٌ مِن‌أمرِ دينِكَ بِناحِيَتِكَ، فَسَلْ عَن عَبدِالعَظيمِ بنِ عَبدِا…الحَسَنِيّ(ع) (مستدرك‌الوسائل،ج 17، ص321)
هرگاه در قلمرو خود در كار دين به مشكلي دچار شدي، آن را با عبد العظيم حسني در ميان بگذار.
قال امام هادي(ع)، أما إنَّكَ لَو زُرتَ قَبرَ عَبدِالعَظيم عِندَكمُ لَكُنتَ كَمَن زارَ الحُسَينَ(ع) (كامل الزيارات، ص 324 )
اگر قبر عبد العظيم را در شهر خود زيارت كني، چنان است كه گويي امام حسين عليه السلام را زيارت كرده اي

زمان وقوع : 15 شوال سال 252 هجری قمری